وقتی وارد جاده کویر خارا می شوید پس از طی کردن حدود ۵ کیلومتر به اولین رشته تپه های ماسه ای میرسید، جایی که بلندترین تپه و مشرف به تمام منطقه را می بینید و به راحتی می توانید از آن بالا بروید، سپیدی دریاچه نمک و رنک تیره ی تالاب گاوخونی را مشاهده کنید، سیاهکوه را از دور نظاره گر باشید و دوستی دشت و کویر و کوههای کنار هم را دنبال کنید. ولی وقتی سر پایین می آید پر از لاستیک و پلاستیک و کاشی و سرامیک شکسته، سینی پلاستیکی و دستمال کاغذی و … هست.

در روز ۱۶ اردیبهشت ۹۸ که برای اجرای توری فرانسوی به کویر خارا سفر کوتاهی داشتم با صحنه منزجر کننده ای روبرو شدم؛ در بین تپه ها تعداد بیش از ۲۰ عدد لاستیک خودرو خوابیده بر روی ماسه های کویر، حدس زدم که بخاطر حضور خودروهای آفرودی برای شرکت در مسابقه بوده اما مطمئن نبودم تا اینکه یکی از راهنمایان گردشگری محلی و همینطور فعال محیط زیست ورزنه را دیدم، پرس و جو کردم و متوجه شدم حدسم درست بوده و البته اعتراض و اهالی منطقه هم باعث جلوگیری از این کار نشده. گویا چندی پیش (۲۶ بهمن ۹۷) کمیته آفرود هیئت اتومبیلرانی و موتورسواری استان اصفهان مسابقه ای برای خودروهای آفرود ترتیب داده که در پای بلند ترین تپه و درست در ابتدای ورودی کویر برگزار شده. در دسترس ترین محل کویر خارا، جایی که خانواده ها هم می توانند به راحتی لذتی از کویر ببرند.

تابستان گذشته در یکی از جلساتی که با مسئولین این هیئت در دفتر معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان داشتیم در کلام بسیار بر حفظ محیط زیست در اصرار داشتند، اما امروز بعد از گذشت چند ماه متوجه شدم که این صحبت ها فقط برای جلو بردن کار هیئت و رسیدن به آمار فعالیت بیشتر هست و هیچ دغدغه ی محیط زیستی در کار نیست. جالب است که برای برگزاری کوچکترین همایشی باید از ارگان های مختلف مجوزهای لازم دریافت شود و مسئولین معرفی شوند ولی چرا برای برگزاری چنین مسابقاتی سازمان محیط زیست به هزینه ی برگزار کننده مسابقه هیچ ناظر و کارشناسی اعزام نمی کند؟ فقط گاهی حامیان محیط زیست مورد شماتت فعالین آفرود و امثال آن قرار می گیرند که شما متعصب در حفاظت طبیعت هستید و عموماً چنین رفتاری از آنها سر خواهد داد.

منبع: زخم بر تن طلایی خارا در سایت روزنامه اصفهان امروز