برای رفتینگ ایمن چی بدونیم؟
سالهاست که گردشگری با ورزشهای هیجان‌انگیز ترکیب‌شده و شاخه‌ای جدید به نام Extreme-Tourism را به وجود آورده. نوعی از گردشگری که با پخش‌شدن آدرنالین فراوان در بدن همراه هست. از انواع این دسته میشه به پرواز با پاراگلایدر، غواصی، بانجی‌جامپینگ و رفتینگ اشاره کرد. رفتینگ از رشته‌های پرطرفدار گردشگری ورزشی در دنیاست. هر جا که رودخانه‌ای مناسب استانداردهای این رشته ورزشی وجود داشته باشه قایقران‌های حرفه‌ای هم می‌توانند رفتینگ برگزار کنند. در ادامه به چالشها و توضیحاتی در مورد گردشگری ورزشی رفتینگ اشاره می کنم.
رفتینگ چیه؟
همونطور که مختصر اشاره کردم، رفتینگ شاخه از گردشگری ورزشی هست. اسم این نوع ورزش از قایق مخصوصش یعنی «رفت / Raft» گرفته شده. این قایق از بخشهای بدنه اصلی، کف، بالشتک‌های میانی، طناب نجات دور، گیره بندهای کف و پاروها تشکیل‌شده. اگر به هر دلیلی بخشی از بدنه یا کف سوراخ بشه، بخشهای دیگر هوا را در خودشون نگه‌داشته و مانع از غرق شدن قایق می‌شوند. هر قایق دارای ظرفیت ۵ تا ۹ نفر شامل ۱ نفر سکان‌دار (Raft-Guide) و بقیه پاروزنهایی که به صورت زوجی روبروی هم می نشینند. پارو زن‌ها با دستوراتی که سکان‌دار به آنها می‌دهد پارو می‌زنند.
ورزش به این سختی چطور توریستی میشه؟
از زمانی که سفر کردن گسترش پیدا کرد، مردم به انجام کارهای خارج از برنامه روزمره علاقمندتر شدند. قایقرانی آبهای خروشان یکی از اونها بود. به همین دلیل سازمان‌های ورزشی اقدام به تقسیم بندی درجه سختی ورزش‌ها کردند تا مردم عادی هم از لذت اونها بهره ببرند.
درجه سختی در ورزش رفتینگ به ۵ بخش تقسیم میشه که از ۱ راحت و ایمن‌ترین شروع و تا ۵ سخت‌ترین ادامه پیدا می‌کنه. این تقسیم بندی بستگی به مقدار آب، عمق، میزان موانع، سرعت آب، پستی بلندی‌های مسیر مثل آبشارها دارد. یک دسته دیگه هم وجود داره که درجه سختی ۶ هست و معروف به قایقرانی آبهای سفید هست. این سطح را در ایران نداریم و مربوط به مسابقات بین‌المللی و عبور از آبشارهای بلند میشه.
درجه سختی رفتینگ گردشگری از ۱ تا حداکثر ۳ هست. مثلا رودخانه پر آبی مثل زاینده رود درجه سختی ۱-۲ به خودش میگیره و رودی مثل کارون در قطعه ارمند (برگرفته از نام بزرگترین روستای منطقه) درجه سختی ۲-۳. اما رود کارون در بخشهایی درجه سختی ۴ هم داره که معمولا مسافرین عادی در اون بخشها قایقرانی نمی‌کنند. پس با خیال راحت این تفریح لذت بخش گروهی را تجربه کنید.
من شنا بلد نیستم، ممکنه غرق بشم
اول از همه باید بگم توانایی شنا کردن برای قایقرانی آبهای خروشان گزینه لازمی نیست ولی اگر بلد باشید خیلی بهتره. اگر شنا بلد باشید می تونید لذت بیشتری از این تفریح ببرید. قبل از اینکه وارد قایق بشید، سرتیم قایق‌ها برای همه حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه آموزش اولیه میگذاره.
در حین آموزش هر کس یک جلیقه نجات، یک کلاه مخصوص و یک پارو دو تکه تحویل میگیره. باید از این سه وسیله حیاتی در طول قایق سواری حفاظت کنید تا اونها هم از جان شما حفاظت کنند. البته اگر خراب یا گم بشن باید خسارتی به تیم پرداخت بشه. مهم اینه که شما با این تجهیزات اگر رعایت آموزشها را انجام بدید حتی نمی‌تونید خودتون را غرق کنید.
رفتینگ چه فرقی با قایقرانی عادی داره؟
قایقرانی آبهای خروشان معمولاً در مسیر جریاب آب رودخانه انجام میشه و در این مسیر شما با موانعی از جمله تنه درخت و سنگهای بزرگ مواجه میشید. سکان‌دار قایق به خوبی با کمک پاروزن‌ها که موتور قایق محسوب میشن قایق را از لابلای این موانع عبور میده.
مسیر رودخانه‌ها معمولا از دره‌هایی می‌گذره که ما با ماشین یا حتی پای پیاده هم به سختی می‌تونی اونها را ببینیم. پس فرصت بسیار عالی هست تا از طبیعت بکری که شاید هیچ وقت قبلاً ندیدیم بتونیم بازدید کنیم. در مدت زمان قایق سواری سکان‌دارها با توجه به توانایی گروه می‌تونند اجازه شنا در مکان‌های امن رودخانه را به مسافر بدهند و شما برای مدتی در آب شنا کنید.
از فعالیت‌های جانبی رفتینگ میشه به بازدید جاذبه‌های طبیعی، پرش از سکوی طبیعی در آب، شنا رودخانه، سرسره و پرش داخل آب با بالشت غول‌آسا اشاره کرد. حتما متوجه شدید که قایقرانی رفتینگ در مسیر انجام میشه، اما قایقرانی عادی معمولا در یک دریاچه هست و برای آرامش، نه هیجان.
توصیه‌‌هایی برای لذت بیشتر
توی هر سفری بهترین کار اینه که از قبل در موردش اطلاعات جمع کنیم و بر اساس اون اطلاعات برنامه ریزی کنیم. در مورد سفرهای ورزشی این موضوع بیشتر اهمیت پیدا می‌کنه چون ممکنه منجر به حوادث ناگوار هم بشه. پس بهتون پیشنهاد می کنم:
- برای رفتینگ حتماً از تورهای با سابقه در این رشته استفاده کنید. این تورها موظفند از باشگاه قایقرانی با مجوز و خدمات استاندارد استفاده کنند.
- حتماً از بابت خدماتی که باشگاه در اختیارتون قرار میده مطمئن بشید. وسیله‌ای کم باشه اصلا قبول نکنید.
- رفتینگ ورزش گران و پر هزینه و البته گروهی است. پس با چند نفر از خانواده یا دوستان تجربش کنید.
- معمولاً طی ۴-۵ ساعت قایقرانی، انرژی خیلی زیادی مصرف می‌کنید؛ پس هم خوراک کافی و پر انرژی از شب قبل و صبح نوش جان کنید، هم شب قبل از قایقرانی خیلی خوب بخوابید.
- سعی کنید وسایل گران بها، الکترونیکی و غیر ضروری با خودتون داخل قایق نبرید. ممکنه برای همیشه از دستش بدید.
- اگر مجبورید عینک طبی یا آفتابی استفاده کنید حتماً از بند عینک محکم و قابل اطمینان استفاده کنید.
- گوشی و دوربین ضد آب خودتون را داخل کیف کمری قرار بدید. اگر دوربین ورزشی دارید از قبل پایه قرارگیری روی کلاه ایمنی را تهیه کنید.
- از قبل با تیم برگزاری هماهنگ کنید تا آب معدنی، میوه و کمی خوراکی در کیفهای خشک مخصوص خودشون براتون همراه داشته باشند. در غیر این صورت خستگی، تشنگی و ضعف در پایان پاروزنی از لذت این ورزش کم می‌کنه.
- کرم ضد آفتاب حتما با خودتون داشته باشید و هر یک یا دو ساعت یکبار اون را تمدید کنید. کرم ضد آفتاب بهتره حداقل SPF50 باشه.
- از لباسهای آستیندار و بلند استفاده کنید. به هیچ وجه از تیشرت، تاپ، شورت ورزشی، شلوارک استفاده نکنید. زمانی که پوست شما خیس می‌شود، قطرات آب مثل ذره بین عمل کرده و پوست شما را به شدت می سوزاند. بسته به نوع پوست، ممکنه درجه سوختگی بسیار بالایی پیدا کرده و تب کنید.
- به حرف لیدر گروه و سکان دار قایقتون گوش بدید. از انجام فعالیت‌های هیجانی خودداری کنید.
- محدوده سنی مناسب برای رفتینگ با درجه سختی ۱-۲ از ۸ سال تا ۷۰ سال است. و برای درجه سختی ۳ پیشنهاد می کنید از ۱۵ تا ۵۰ سال باشید.
امیدوارم اگر قبلا تجربه رفتینگ داشتید این نکات را برای تجربه بعدی استفاده کنید. و اگر برای اولین بار قصد انتخاب چنین گردش هیجان انگیزی را دارید، حتماً همه موارد را رعایت کنید تا از بهترین خاطرات سفرتون بشه. همینطور اگر قصد تجربه قایق سواری رودخانه‌ای گروهی با دوستانتون را دارید، من می‌تونم هم در اجرا و هم مشاوره انتخاب تیم حرفه‌ای بهتون کنم. (تماس بگیرید) (یک فیلم از رفتینگ ببینید)
